Owczarek niemiecki… któż nie kojarzy Szarika z filmu Czterej pancerni i pies. Nawet ochoczo unikając wszelkich popkulturowych treści, ciężko choć raz w życiu nie trafić na przedstawiciela tej rasy. Dlaczego? Odpowiedź jest bardzo prosta. Psy te są znakomitymi aktorami. Już w starożytnej Grecji były w stanie zagrać pierwszoplanową rolę. Oczywiście żartuję, choć w każdym żarcie da się odnaleźć cząstkę prawdy. Owczarki są bowiem rasą niezwykłą.
Inteligencja, posłuszeństwo czy odwaga, a także wytrzymałość i gotowość do współpracy sprawiają, iż ciężko wytypować rasę bardziej uniwersalną. Miły i lojalny przyjaciel rodziny najbardziej przywiązuje się jednak do swojego „głównego” właściciela. Mam na myśli osobę, która w największym stopniu zajmuje się wychowaniem pieska. Należy bowiem pamiętać, że nie jest to zwierzak przeznaczony dla każdego. Ze względu na swoją inteligencję i chęć do wszelkiej, zarówno fizycznej jak i umysłowej aktywności, Owczarki wymagają sporo uwagi.
Jeśli nie masz wystarczająco dużej przestrzeni i czasu – zdecydowanie nie jest to rasa dla Ciebie. No właśnie… miejsce… Osobiście wychodzę z założenia, że każdy średni i większy pies potrzebuje odpowiedniej ilości metrów kwadratowych. Trzymanie psa o takich gabarytach w bloku powinno być zakazane lub dozwolone jedynie w przypadku zapewnienia mu codziennej dawki ruchu. A ruchu nasz niemiecki przyjaciel potrzebuje sporo! Jeżeli nie lubisz aktywnego wypoczynku – musisz poszukać innego kompana. Jeśli jednak aktywność fizyczna nie jest Ci obca, zakup owczarka może okazać się początkiem pięknej, wieloletniej przyjaźni. Wieloletniej, ponieważ średnia długość życia przedstawicieli tej rasy wynosi 10-13 lat.
Wróćmy jednak na chwilę do wspomnianego na początku aktorstwa. Zwróciłem uwagę, że umieszczenie naszego zachodniego przyjaciela w roli aktywnego uczestnika sztuki teatralnej nie jest do końca żartem. Zrobiłem to dlatego, że wiem na co pozwala odpowiednie wyszkolenie owczarka. Ciekawi? Gdyby ktoś zadał mi pytanie „Na co pozwala odpowiednie wyszkolenie owczarka niemieckiego?”. Bez zastanowienia odpowiedziałbym: „Na wszystko”. Myślicie, że przesadzam? Nie do końca.
Dobrze prowadzony owczarek odwdzięczy się posłuszeństwem. Wrodzona chęć nauki sprawia, że z radością przyswajać będzie nowe sztuczki. Chcesz, żeby owczarek przynosił Ci pantofle? Nie ma problemu! Chcesz, żeby liczył, szczekając? Dla tej rasy to pestka. Nie bez powodu owczarki wykorzystywane były przez wojsko, ramię w ramię z żołnierzami rasy Homo Sapiens tocząc, boje z nieprzyjacielem.
Znałem dwa owczarki… jeden był wesołym, posłusznym psiakiem, dziarsko, choć z rezerwą witającym nowo poznanych kompanów. Drugi… no właśnie… strach podchodzić. Wina nie leżała oczywiście po stronie psa. Niewielka aktywność ruchowa i ograniczona przestrzeń, w której zmuszony był żyć sprawiły, że stał się psem nieufnym, nieposłusznym i agresywnym. Szkoda, ponieważ traktowanie owczarka jak „kanapowca” to nie tylko zabijanie jego wrodzonego potencjału, ale przede wszystkim krzywda wyrządzona temu zwierzęciu, za którą nikt nie ponosi odpowiedzialności.
Reasumując – jeśli tylko masz czas, uwielbiasz aktywność fizyczną i jesteś w stanie bez reszty poświęcić się wychowaniu pieska – owczarek odpłaci Ci bezgranicznym przywiązaniem i miłością. Jeśli nie – lepiej pomyśleć o innej rasie.
